Het verhaal van Michael en Suzanne
Michael en Suzanne zouden bijna genoeg hebben om te kunnen stoppen met werken, het enige probleem was…hoeveel was dit nu precies? Het plan was om te stoppen als Michael 66- en Suzanne 65 jaar zou zijn. Michael werkte in loondienst en had een aardig pensioen opgebouwd. Suzanne had als ZZP-er jarenlang via de oudedagsreserve een lijfrente opgebouwd. Maar tijdens corona had zij flink wat werk en energie verloren en het duurde een aantal jaren voordat ze dat verlies weer helemaal te boven was. Toen de ouders van Michael ook nog eens kort na elkaar overleden en zij een erfenis ontvingen, waren ze er klaar mee.
“Hebben wij genoeg om er NU al mee te stoppen?” Dat was hun vraag tijdens ons eerste gesprek. Wij willen graag reizen. Geen grote wereldreis, maar lekker met de camper door Europa trekken. Om daar antwoord op te geven maakten we eerst een volledig en vooral realistisch overzicht van hun gewenste toekomstige levensstandaard. Nadat wij hun financiële gegevens in onze planningssoftware hadden verwerkt konden wij hen de gevolgen van het eventueel eerder stoppen laten zien.
En wat bleek…ze hadden genoeg! Het lukte als wij het pensioen van Michael direct lieten aansluiten op het stoppen met werken en te kiezen voor de variant laag-hoog. Het was belastingtechnisch veel interessanter om eerst op het spaargeld in te teren. Een deel van het overig vermogen uit sparen en erfenis werd volgens een passend risicoprofiel duurzaam belegd. Toen het restant van de oudedagsreserve van Suzanne werd omgezet in een lijfrente om deze uit te keren vanaf haar AOW-datum, zouden zij tot hun 78ste over voldoende geld moeten beschikken. Hun woning, toch al te groot geworden, wordt volgens plan rond die tijd verkocht. Wanneer ze ervoor kiezen om alsnog in de woning te blijven wonen, dan is er ook geen man over boord. Een opeethypotheek biedt dan uitkomst.
Ieder jaar actualiseer ik de planning en passen wij deze gezamenlijk aan waar nodig. De verhalen die ze vertellen over hun camper avonturen, hebben mij ook weer op ideeën gebracht.
“Ik weet nog dat we bij Eenhoorn vandaan kwamen, dat we elkaar in de auto aankeken en een traantje (van opluchting en blijdschap) hebben gelaten. Hoewel we het nu drukker dan ooit hebben, genieten we volop van onze vrijheid. Bedankt!”
